H απόλαυση σ’ αυτά τα ταξίδια ξεκινά από τη στιγμή που ετοιμάζεις τη βαλίτσα χωρίς να σκέφτεσαι βραδινές εμφανίσεις και ψηλοτάκουνα παπούτσια. Πακετάρετε ρούχα χουχουλιάρικα και άνετα, φορτίστε την μπαταρία της φωτογραφικής σας μηχανής –το καλύτερο πόστερ της παραλίας του Λιμνιώνα άλλωστε είναι εκείνο με τα κοκκινισμένα σας μάγουλα σε πρώτο πλάνο, χωρίς σκηνές και φόντο το απέραντο γαλάζιο.
Α, και κάτι ακόμα: Ξεχάστε τις δίαιτες! Πώς μπορείτε να αντισταθείτε στους μελωμένους λουκουμάδες, τα φρέσκα αβγουλάκια και το ζεστό τσάι στην τραπεζαρία του ξενώνα ή στο γλυκό του κουταλιού που θα σας φιλέψουν με τον καφέ σας; Το βουνό θέλει φαγητό, όπως λένε οι ορειβάτες, αλλά ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να πιάσετε κορυφές, βόλτες θα κάνετε σίγουρα. Ο υπόκωφος ήχος των βημάτων στην άμμο, το θρόισμα των φύλλων στον παγερό αέρα, το τρέξιμο ενός φοβισμένου λαγού στο βουνό όπως κατεβαίνεις από την ράχη είναι πραγματική μελωδία για τον ταξιδιώτη. Η καλύτερη εμπειρία ωστόσο είναι η επαφή με τους ντόπιους. Περάστε από το καφενείο της πλατείας για να υποβάλετε τα διαπιστευτήριά σας. Το πιθανότερο είναι ότι θα φύγετε έχοντας πιει πολλά τσίπουρα και έχοντας μάθει όλα τα καλά, τα στραβά και τα ανάποδα του χωριού από τους νέους σας φίλους. Δυστυχώς, δεν θα βρείτε παντού ανοιχτά καφενεία και ταβέρνες το χειμώνα άλλα σίγουρα θα βρείτε την Κ. Κατερίνα στην ταβέρνα του μανταλενα να σας περιμένει ολη την μέρα με το τζάκι αναμμένο για ένα ζεστό καφέ η για ένα απίστευτο πιάτο κόκκορα με μακαρόνια.
